Maria wil zich als oud KLOS-er inzetten om het tij te keren. De kleuters en de juffen zouden er gelukkiger door worden!
“De laatste jaren zie ik in mijn baan als kleuterjuf, de kindgerichte aanpak langzaam aan verdwijnen. Vertrouwen dat het goed komt met een kind is aan het veranderen. De angst regeert. De angst dat een kind misschien in zijn latere schoolloopbaan dyslectisch zal worden of andere leerproblemen zal krijgen. Daarvoor moeten we nu toetsen, zelfs met een stopwatch in de hand. Dan kan er bij voorbaat al een rugzak aangevraagd worden. Uitgaan van gevoelige fases daar heeft tegenwoordig ook niemand meer van gehoord. Van bovenaf worden er zo veel eisen gesteld aan ons. Je bent een roepende in de woestijn. Ik zou erg graag in contact komen met scholen waar het wel anders kan.”
Om kinderen wel kind te laten zijn bestaat er democratisch onderwijs.
Waar spelen heel belangrijk is, omdat tijdens spel de grootste ontdekkingen gedaan worden en een kind het meest leert. Wij laten ze vrij om te doen wat ze willen en staan hen bij waar nodig, om zo het meest aan te sluiten bij de individuele behoeften.
Vrijheid en verantwoordelijkheid gaan bij ons heel mooi samen en zo maken we school.
Misschien interessant om eens onze website te bezoeken.
Inge Nijhuis (basisschool De Vallei, Renkum)
Mijn reactie is kennelijk in geweldige hoeveelheid mail (hoera!) verloren geraakt.
Maar ik ben overtuigd lid van de steungroep.
Heb ’t goed.
Wil.
Gewoon laten spelen en plezier maken. Er is van groep 3 tot aan je eindexamen genoeg tijd om toetsen af te nemen! De andere verhalen op de website zijn ook niet erg geruststellend…
Dit is precies de reden waarom veel oudere leraren en leraressen ermee ophouden, terwijl de jongeren bijna niet meer kiezen voor een baan in het onderwijs. De oudere generatie ziet al jaren de kwaliteit achteruit gaan, elke 4 jaar een nieuw kabinet dat roept dat het anders moet. En dan het instituut CITO dat zichzelf in stand houd met het verzinnen van steeds meer (kleuter)toetsen.