Eens een onderwijshart, altijd een onderwijshart (30).
Eens een onderwijshart, altijd een onderwijshart. Eén van de vele reacties van mensen die al lang niet meer in het onderwijs werken, maar nog zeer betrokken zijn, komt van Nelly:
“Leerstof die past bij de natuurlijke ontwikkeling van het kind geeft de beste resultaten. Centraal staat dan dus de belevingswereld van het jonge kind. Het zijn net mensen. Iedereen kan zich beter concentreren als iets boeiend is. Geïnteresseerd zijn, levert concentratie op. Zo ontstaat er inzicht in de dingen om ons heen.
Dat lukt in de kleutertijd inderdaad met het ‘al spelend leren’. Dus letten we vroeger goed op de ontwikkelingsfase van het kind. Sommigen waren op een bepaald moment ‘rijp’. Die waren klaar voor de nieuwe uitdaging van het ‘echte’ leren. Vonden dan dat weer boeiend. Naar mijn mening, is het eerder met rekenen en taal beginnen niet productief. Ook omdat het de lol in school niet echt stimuleert. Het vertraagt eerder het leerproces, dan dat het versnelt.”
Ik ben ook een,inmiddels ex,kleuterjuf. KLOS-ser en niet meer ïnspectieproof.
Inderdaad met hart en ziel “spelen en werken” met kleuters.En vooral dat spelen mag steeds minder…..Opbrengst gericht werken moet het zijn….:(
Met pijn in het hart afscheid nemen van de klas en nu op voor “een nieuwe uitdaging”. Erg moeilijk als je een 50-er bent….en zo graag met kleuters werkt!
Ben zo blij dat ik van anderen lees dat ik niet een “ouderwetse” juf ben maar gewoon goed kleuteronderwijs nastreef…Hoop echt dat er door de WSK wat gaat veranderen!
Ik ga nog een stap verder….uit de praktijk van de afgelopen 38 jaar…..hiaten in de ontwikkeling van jonge kinderen,kind niet in balans, niet gevulde begrippen, onvoldoende doorleefde en opgedane zintuigelijke ervaringen! Reken en taalproblemen(leren lezen) zijn vaak hierop terug te voeren.