Persoonlijk verhaal van een moeder dat laat zien dat versnelling bij speelse kinderen naar een hogere groep en zonder goed doortimmerd plan zeer averechts kan werken. Laten we dat dus zeker bij kleuters ook niet gaan doen, maar geef ze de stimulans die bij hun persoonlijke ontwikkeling past:
“Mijn zoon deed het heel goed in de kleutergroep van een Montessorischool. De betreffende leerkracht bood hem stof aan die hij moeilijker vond, maar wel aankon. In groep 3 kreeg hij een nieuwe leerkracht die niet zag hoe ver hij al was. Hij verveelde zich met sommen tot 20 e.d. We zijn als ouders gaan praten om hem meer uitdaging te geven. Ze zijn hem door gaan toetsen en toen bleek hij met taal en rekenen 12 en 9 maanden voor te lopen op de rest. De leerkracht vond dat hij wel versneld naar de volgende groep kon; wij vonden dat niet zo nodig, omdat hij erg speels was (en nog is) in vergelijking met leeftijdgenootjes. De leerkracht meende dat dat wel goed kwam en ging toch door met haar plan. In eerste instantie leek het goed te gaan: hij mocht sneller werken en bleef in zijn eigen middenbouwgroep. Na groep 3 plaatste de juf hem in groep 5 (nog steeds wel middenbouw), maar -zo ontdekte ik- hij moest ook gelijk met de leerstof van groep 5 beginnen, terwijl hij de leerstof van groep 4 nog niet eens door was! Daar begonnen de problemen: hij had gaten in zijn kennis en er kwamen handelingsplannen op tafel. Hij scoorde met CITO ineens lage C en D, maar “dat zou allemaal in de loop van de tijd bijtrekken”. Hij kwam niet meer aan de leuke keuzewerkjes toe, want het ‘moetwerk’ moest eerst af en dat was veel te veel voor hem, omdat hij de rest van de groep moest inhalen/bijwerken. Hij werd gepest door de oudere kinderen.
Toen hij naar groep 6 moest, gingen er handelingsplannen mee voor vrijwel élk vak. Hij zat nu in een nieuwe (bovenbouw)groep en kreeg een nieuwe juf, gelukkig ook nieuw voor de school. We hebben gelijk een gesprek met haar gehad over de situatie. De oude juf zat daar ook bij en verdedigde met verve haar beleid; wij gaven tegengas. In november zag zijn nieuwe juf gelukkig dat hij niet goed zat en ze is zo goed en kwaad als het ging ‘gaten’ gaan vullen met de bedoeling hem het volgende jaar opnieuw te laten starten in groep 6. Mijn zoon had inmiddels faalangst ontwikkeld en had bijna geen vrienden meer op school. Hij werd gepest door klasgenoten en kreeg toestemming van zijn judomeester om zich niet op zijn kop te laten zitten: zo heeft hij uiteindelijk een keer terug geslagen toen ze hem in het kleuterschuurtje opsloten. De pesters waren stomverbaasd, maar hij had een punt binnen en zijn juf zei in stilte tegen hem: ‘goed gedaan jongen’. Toch kwam hij niet op zijn eigen niveau uit en hij was doodongelukkig. We hebben hem uiteindelijk in groep 7 op een andere school in de buurt kunnen plaatsen: zijn juf van groep 6 was het hiermee volkomen eens, de directeur van de school niet. Vóór de overstap heeft hij in de zomervakantie ‘bijles’ van mij gehad om zijn rekenen weer op peil te krijgen (beloning voor zijn harde werken: een Lego bouwpakket). Hij is nu een jaar op zijn nieuwe school geweest: hij heeft diverse vriendjes, heeft weer zelfvertrouwen gekregen en zijn leerwerk is al behoorlijk gestegen in kwaliteit (inmiddels CITO B). Hij is er nog niet, maar heeft nog een jaar om ook de laatste hiaten zoveel mogelijk weg te werken.”