Sonja uit verhaal 1 voelt zich als een juf in een kooi en maakt zich zorgen.
“Het afgelopen jaar wisselen de momenten van frustratie en gelatenheid elkaar af. Ik merk nu dat de tussenpozen steeds korter worden en dat ik alleen nog maar gefrustreerd ben lijkt het wel. We hebben op onze school de voorgaande jaren een duidelijke visie op poten gezet. De visie was kindgericht met respect voor zijn/haar ontwikkeling en niet op het kind dat moet presteren. Deze visie is voor ons (kleuterleidsters) onveranderd. Wij zijn toch de ervaren professionals die weten/voelen wat het kind van ons wil en vraagt.
Het kind vraagt om te mogen ‘spelen’ om zich zo de vaardigheden eigen te kunnen maken en zich te kunnen ontwikkelen in zijn eigen tempo. Wij (de kleuterleidsters) bieden het kind een leerrijke omgeving waar het naar hartenlust mag ervaren. We hebben dus een ervaringsgerichte visie.
Tijdens het inloopkwartier moeten wij gaan pre‐teachen. Kinderen die een ‘achterstand’ hebben, moeten we bijspijkeren, want de inspectie…….enz. Alles moet opbrengstgericht werken zijn.
Kinderen mogen niet meer zichzelf zijn en zichzelf ontwikkelen. Wij moeten nu bepalen wat ze wel en niet mogen doen. Alles moet een vooraf beredeneerd doel hebben. Wat ik nu zie bij de kinderen is veel stress en onzekerheid, maar daar moet dan ook weer een handelingsplannetje op.
Als ik knok voor de kinderen ben ik lastig en speelt de leeftijd plotseling een rol enz. Wat ik de laatste tijd voel, is dat het water steeds hoger komt en als ik denk dat ik iets heb opgebouwd, dan wordt het net zo hard weer afgebroken. Ik ben trots op mijn oude opleiding en weet dat het kind van nu ons zo hard nodig heeft, maar ik voel dat het op deze manier te moeten werken niet lang meer goed voor me is. Ik voel me als een juf in de kooi….. Ik maak me erg veel zorgen over hoe het nu gaat in het onderwijs en ik zou zo graag willen dat er een bond wordt gesloten tussen de inspectie en de mensen van de praktijk. Wij zijn er toch allemaal voor het kind en willen toch dat ze gelukkig en rijk aan ervaringen op kunnen groeien? Als de inspectie hier een ‘ja’ op kan zeggen, dan moet er een ommekeer kunnen komen. Maak ons en het kind niet monddood!”
