Ondanks dat ik aan de ene kant erg blij ben dat vanaf 8 feb de basisscholen weer open gaan, blij voor de kinderen, blij voor mezelf dat ik weer “echt” les kan geven aan echte kinderen, ben ik ook ongerust en bezorgd.
Ik kan niet begrijpen dat op het moment dat het Britse virus -en andere vormen- aan het oprukken is, al binnenkort de overhand krijgt, ook besmettelijk is via kinderen, men de basisscholen weer open doet. We staan vlak voor een derde golf!
Thuis mag ik niet meer dan 1 bezoeker ontvangen, op 1,5 meter blijven van elkaar, mondkapje in winkels, winkels dicht die niet noodzakelijk zijn, avondklok….
En straks in de klas weer met- misschien gereduceerde- groepen kleuters in één ruimte, zonder bescherming, anderhalve meter ho maar… dat lukt dus echt niet met kleuters en moet je ook helemaal niet willen!
Ik heb begrepen dat men van plan is de kinderen niet allemaal tegelijk naar school te doen maar in groepen zodat ze niet teveel contacten hebben. Maar dat betekent voor mijzelf wél dat ik al die kinderen van dichtbij ga zien, met alle risico’s van dien. Een collega van mij is in november al besmet geraakt en is daar nog steeds van herstellende. Het gaat je niet in de kouwe kleren zitten die ziekte.
Ik ben erg bang voor mijn eigen gezondheid, die van mijn man en mijn bejaarde ouders waar ik mantelzorger voor ben.
Graag zou ik met spoed gevaccineerd worden nu mij deze taak wordt opgedragen.
Ik snap echt dat het voor kinderen beter is en ook mijn collega’s van hogere groepen zijn
erg blij dat ze van dat online lesgeven af zijn straks. Dat is zwaar en niet leuk om te doen.
erg blij dat ze van dat online lesgeven af zijn straks. Dat is zwaar en niet leuk om te doen.
Ik denk dat het met de achterstand van kleuters nog wel wat mee zal vallen. Wel zullen anderstaligen een achterstand oplopen maar ook dat gaat wel weer ingelopen worden denk ik.
In hogere groepen lukt het met wat moeite wellicht nog wel om de kinderen op afstand te houden maar dat kan niet met kleuters. Ook mogen die (althans voorheen) gewoon naar school als ze snotterig zijn, dat “hoort er nu eenmaal bij”.
Kortom, ik ben bang en vraag me af of ik de enige ben. Misschien moet er toch een tegengeluid komen? Vandaar mijn verzoek aan jullie werkgroep.
Irene (lid van de WSK)
Ik ben niet bang.
Als we goed ventileren, zo regelmatig en vaak mogelijk een frisse neus halen met de aankomende koude periode, dan is dat een prima omgeving om in te werken en te spelen.
Laten we elkaar niet al te angstig laten maken door de standaard media die alleen bepaalde informatie kiest om te delen. Overigens ontken ik beslist niet dat de (nasleep van de) coronagriep erg zwaar kan zijn.
Zijn er dan voor niets artsen opgestaan om de protocollen in de eerstelijns zorg aan te kunnen passen?
Er zijn mensen die statistieken en cijfers onderzoeken en constateren dat de context van die cijfers veel uitmaakt. Zolang wij de context niet weten, vullen we onze gedachten met meer angst dan relativering.
En vooraan staan voor een prik, dat zal ik niet doen.
Wat dan wel?
Zorgen dat ik genoeg slaap krijg (zo mogelijk), dat ik beweeg (dat lukt wel met kleuters, ook in de opvang), dat ik vitamine C, D, en mineralen selenium en zink toevoeg aan mijn dieet. Bij voorkeur alleen de natuurlijke suikers voor een zo goed mogelijke basisgezondheid.
En verder… op naar mijn kleuterklasje. Ik mis ze!
Ik ben het hier helemaal mee eens. Ook ik zie mijn kleuters het liefst in levende lijve, maar ben ook bang voor mijn gezondheid. Ik snap niet dat door de maatschappelijke druk de scholen nu open moeten en er te weinig stil gestaan wordt bij de gezondheid van de leraren.
Wij in de kinderen opvang werken vanaf 16 maart 2020 al gewoon door. Ook fysiek contact met de kinderen. Dat mag en kan gewoon. Daar hoor je niemand over.