Als het op papier maar klopt… (72)

Ook in de bovenbouw is het onderwijs de afgelopen jaren sterk veranderd. Corien voert al jaren een strijd tegen de huidige onderwijspraktijk die verschoven is van ‘leven met de Cito naar leven naar de Cito’. Ze werkt nu 23 jaar in het onderwijs en is het helemaal zat! Haar baan is door het bestuur verziekt en ze voelt zich een veredelde lesboer.
“Ik werk in de bovenbouw, maar ook daar ligt het accent teveel op het bereiken van goede Cito‐resultaten (met allerlei achterlijke gevolgen van dien, zoals ‘niet goed gemaakt, dan doen we hem toch gewoon over?’) Vervolgens heeft ons bestuur ook nog een handige cursusleider gevonden die al die resultaten in ‘handige’ werk‐, groeps‐ en individuele plannen verplicht uit te werken. Zoals een collega van mij het bondig formuleert: “Als het op papier maar klopt….” Maar al dat geadministreer gaat ten koste van tijd, die ik jaren geleden gebruikte om leuke en goede lessen te geven. Voor het invullen van sommige werkplannen ben je 11 uur bezig. Overigens heb ik ook de tijd zonder de Cito meegemaakt en toen kwamen de kinderen van groep 8 ook prima op de juiste plek in het middelbaar onderwijs terecht.
Wij zijn dit jaar begonnen met een Jena‐opleiding en ik hoopte dat dat een mogelijkheid bood om de Cito buiten de deur te houden, maar dat blijkt niet te kunnen.
Inmiddels ben ik een soort van ten einde raad, heb het gevoel me er maar bij neer te moeten leggen tot ik een andere baan heb gevonden. Ik moet zo tegen mijn gevoel ingaan dat  ik er slapeloze nachten van heb en me overspannen voel. Op deze manier wil ik  niet langer in het onderwijs werken! Er zijn op mijn school bijna geen gelijkgestemden meer (de nieuwe generatie is opgeleid om met de Cito om te gaan) en ik weet ook niet meer bij wie ik mijn beklag kan doen, terwijl er gelukkig wel steeds meer artikelen verschijnen die hetzelfde geluid laten horen.”