Waarom hebben we de waarden van het oorspronkelijke kleuteronderwijs verkwanseld? P. is ambulant begeleider in het onderwijs voor rugzakleerlingen/cluster 4 en zoekt naar een verklaring:
- Was het de obsessieve neiging van het ‘veranderen omwille van het veranderen’, die merkwaardige wet die het Nederlandse onderwijs regeert?
- Was het ‘haastige spoed’, vanuit de kwantitatieve, westerse gedachte dat ‘hoe jonger ‐ dus langer werken aan de cognitieve, schoolse vaardigheden ‐ hoe hoger het leerrendement’? Merkwaardig, we zijn nog nooit zo oud geworden….
- Is het de angstcultuur van meten is weten? Nog nooit zo veel leer‐ en ontwikkelingsstoornissen geteld en gelabeld, de rekenen taalonderwijsopbrengst is achteruit gehold, en het aantal voortijdig schoolverlaters is fors gestegen….
Het artikel in Ode stemt tot hoop: eerst bij de basis gaan verbeteren; kleuters weer laten spelen in een verzorgde, overzichtelijke (= kindvriendelijke) omgeving. Veel zingen, rijmen, voorlezen en vertellen, ook goed voor de ethische, sociale en emotionele vorming en de taalontwikkeling!
Én goed voor de kleuterjuffen en meesters die weer echt met hun hart bij de kinderen kunnen zijn in plaats van bij het vuistdik kinddossier en daardoor weer plezier in hun werk krijgen. Ik heb er helaas veel zien vertrekken of afbranden, omdat het onderwijssysteem een wel heel ander werkveld bleek dan waarvoor ze meenden te hebben gekozen. De bureaucratie er uit en kind weer kind laten zijn!”
Ik ben het hier helemaal mee eens. Peuters en kleuters leren door ervaring. Ruimtelijk inzicht, tellen taalvaardigheid noem het maar op, een kleuter leert het al ‘spelende’. Geen grotere leerschool dan de wereld om hen heen.
Laat ze a.u.b. spelen, ontdekken en ervaren!