Nogmaals een verontruste ouder:kle
Mogelijke oplosing:
Een onderwijs hervorming: van complexiteit naar eerlijkheid, eenvoud, duidelijkheid en overzicht.
Er komen in Nederland maar 5 verantwoordelijke onderwijs instanties (zou aangevuld kunnen worden indien nodig).
1) Voor kind en ouders
2) Voor het onderwijs
3) Voor de hulpverlening (psycholoog, orthopedagoog, logopedist enz.)
4) Voor de uitgeverijen
5) Voor de politiek (ministerie van onderwijs, inspectie etc.)
Een ieder die klachten of ideeën heeft kan deze kwijt op een 1 landelijke site zonder dat je hiervoor hoeft te betalen of lid van te worden.
Vergt waarschijnlijk wel wat denkwerk om dit systeem in te gaan richten.
Want wat is bij een klacht: een oorzaak en wat is het gevolg.
Hoe krijg je bijv. helder of een bepaald probleem bij het kind ligt, aan een leerkracht of aan de lesmethode.
En hoe gaat men de ideeenbus inrichten, welke ordening principes zijn hiervoor?
Geen eenvoudige opgave dus. maar wel een interessante uitdaging.
Alle 5 de instantie worden automatisch op de hoogte gebracht d.m.v. een bundeling van de online inbreng. Te vergelijken met de site van de kinderombudsman.
Kunnen, (indien nodig/gewenst) navraag doen bij de indiener.
De vertegenwoordigers van de 5 instanties starten met een volledige dag taak. Als de problemen zichtbaar oplossen gaan ze over naar 1x per kwartaal sessies.
De 5 instanties vergaderen over de top tien van de klachten en de ideeën. Deze klachten en ideeen worden onder de loep genomen en er worden oplossingen bedacht die voor alle 5 de partijen werkbaar zijn. Mogelijke aanschuivers (indien nodig/gewenst): Ethicus, Jurist, Econoom, Financieel e.a. incidentele adviseurs etc.
Besluit vorming: Korte termijn en lange termijn.
Op de site komen de genomen besluiten te staan (zijn dus openbaar).
Dus een meer democratisch systeem. De neuzen gaan dezelfde kant opstaan, de kant van de duurzame kindvriendelijke oplossingen.
Er wordt vooraf gekeken of de 5 partijen het eens zijn met veranderingen in het onderwijs.
Afwegingen worden zo objectief mogelijk gewogen zonder evt. commerciele of andere belangen.
Niet meer zoals tot op heden, een ingezette weg (bijv. na 5 jaar of langer) blijkt te falen.
Het gaat er premair om, om alle kinderen het beste te geven wat we als maatschappij kunnen.
Bijv. voorstel minder toetsen of leerling volgsystemen pilot: dan wordt dit eerst op proef op een aantal scholen getest.
Daarna wordt de posotieve effectiviteit vastgesteld en vervolgens landelijk ingevoerd.
Wie gaan dit worden:
De vertegenwoordigers van elke instantie worden doorgelicht op kwaliteit en betrouwbaarheid.
– Stellen geen hoge eisen aan salaris (moreel gedrag wordt belangrijker).
– Vervullen voor 4 jaar hun functie.
– Kunnen daarna herkozen worden.
– Salaris wordt betaal vanuit de overheid.
Voordelen:
Er komt 1 punt waar ideeën en klachten te vinden zijn.
Internet wordt momenteel inefficiënt gebruikt.: doordat er zoveel sites zijn bereiken de vele nuttige bijdragen en klachten niet hun doel.
Veel mensen (m.n. ouders) begrijpen niet meer hoe onderwijs in elkaar zit.
Lopen het: van het kastje naar de muur syndroom op.
Er zijn momenteel veel te veel instanties in Nederland die zich allemaal met onderwijs en hulpverlening bezig houden. Nut en noodzaak van deze bedrijvigheid zou tot de vergaderpunten kunnen gaan behoren.
De politiek constateert het een en besluit vervolgens het tegenovergestelde.
Bijv.
– Het lees nivo holt achteruit en vervolgens worden de bibliotheken gesloten. (en worden daarna soms binnen een korte periode weer geopend)
– Er is geen geld meer en vervolgens moeten in Amsterdam de peuters vanaf 2,5 verplicht naar school.
– Inspectie stelt eisen (om de kwaliteit te verhogen) maar door deze steeds hogere eisen komen er steeds meer zorg leerlingen bij.
– De overheid wil dat kinderen meer individueel begeleid gaan worden vervolgens worden de klassen groter en krijgen leerkrachten meer administratieve taken.
– De overheid stelt steeds hogere eisen aan leerkrachten maar de leerkrachten haken steeds meer af omdat deze niet meer aan de eisen kunnen voldoen.
– De overheid heeft een beeld over het onderwijs maar kinderen en ouders ervaren dit anders.
Dyslexie politiek:
– Kleuters screenen op dyslexie enkele jaren later moet de psychologie de dyslexie verklaring eisen strenger maken (zodat er minder kinderen in aanmerking komen).
– Dyslectische leerlingen hebben moeite met alle tekst maar de lesmethode makers drukken boeken met heel veel tekst . (vaak is met minder tekst de strekking veel duidelijker).
– Tevens wil de politiek (staats secr. Dekker) duidelijkheid welke methoden semi-dyslexie en dyscalculie kunnen veroorzaken.
– Tevens starten we in de kleuter periode met letters leren terwijl er vele ontwikkeling psychologen hier fel op tegen zijn.
– Overheid wil de zorgkosten naar beneden hebben maar er komen steeds meer zorg leerlingen bij.
– De overheid wil de talenten van kinderen laten ontplooien maar o.a. het CITO meet-afreken-systeem zorgt er juist voor dat veel talenten helemaal niet aan bod kunnen komen.
Want wat wordt er eigenlijk met talent ontplooiing bedoeld (hoe, wat, wanneer)?
Enz.
Het zwakke school syndroom zou niet hoeven te bestaan.
Verlangend op een spoedige positieve verandering voor een ieder die verbonden is aan het onderwijs.