Voorbeeld uit de praktijk en zó herkenbaar voor ingewijden.
Je maakt met je groep een sinterklaaskamer in de poppenhoek.
Voor die hoek heb je pakjes nodig, die Piet in de zak kan doen om te bezorgen. Daarvoor verzamel je een heleboel dozen van verschillende hanteerbare formaten die je tijdens een kringactiviteit, samen met je groep, gezellig in sinterklaaspapier verpakt.
De kleuter kan echter nog niet vasthouden aan de logica van de leegte van die doosjes, in een pakje zit namelijk een kadootje en pakjes met kadootjes móeten uitgepakt worden! Zo zit de wereld van kinderen in elkaar.
Bij het uitdelen van de pakjes gebeurt dat uitpakken dan ook, door het kind dat zo’n pakje krijgt [vaak samen met Piet], vol verwachting naar wat er voor kadootje in zit, ondanks het feit dat het kind eerder zelf gezien heeft, dat zo’n pakje alleen maar een leeg doosje kan bevatten. De magie van de fantasie wint het van de logica. De kleuter kan namelijk nog niet abstraheren.
Vanuit zo’n constatering kun je ervan uitgaan dat een toets geen zuiver beeld kan opleveren, want bij een toets wordt de fantasie, de magie uitgeschakeld, een leeg doosje blijft altijd leeg.
Dat heeft helemaal niks met (aanwezigheid of gebrek aan) intelligentie te maken, maar alles met de ontwikkelingsfase waarin dat kind zich bevindt!
Erica Ritzema, WSK-lid.
Zo herkenbaar! Mooi, Erica!