Tussen de middag goed gespeeld, laat ’s middags beter leren… (24)

De waarde van spelen voor leren wordt onderschat, hiervan is Marianne vast overtuigd. Kinderen krijgen te veel software vóór de daarvoor benodigde hardware aanwezig is (naar prof. Sieneke Goorhuis- Brouwer):
“De hardware, dat wil zeggen de basis, bouwen ze op door spelen. Deze basis verzwakt door onze nadruk op leren. Spelen is …ingaan op een uitnodiging. Wij bepalen wat mag en kan…en daarmee de letterlijke en figuurlijke ruimte om te spelen, het aanbod en onze betrokkenheid bij de verschillen tussen kinderen.
Onderzoek van prof. L.W. Tavecchio toont aan hoe men in Nederland met name in kinderopvang, onvoldoende betrokken is, d.w.z. over interactieve vaardigheden beschikt. Deze betrokkenheid is door vele onderzoekers de belangrijkste voorwaarde genoemd voor ontwikkeling. Wat van ons mag en kan is bepalend voor wat kinderen bewust ervaren (voelen, ruiken, proeven, horen zien), waarvoor oefening in concentratie/alertheid nodig is. Geboeidheid leidt tot ontdekken, ontdekken tot uitproberen, uitproberen tot herhalen, herhalen tot verwerven van vaardigheden en inzichten waarmee nieuwe ervaringen binnen bereik komen. Dit zijn de kenmerken van spelen…en van ontwikkeling.
We hebben onvoldoende aandacht voor deze grillige ontwikkelingsmogelijkheden omdat onze aandacht te vaak naar de prestatie in plaats van het proces gaat. Wij doen na denken, maar kinderen denken door doen. Door te veel prestaties te verwachten geven we onvoldoende ruimte aan leren door ervaren, ontdekken, uitproberen, herhalen. Kinderen spelen mede door ons aanbod met minder concentratie, minder lang en vaak met hetzelfde en met minder inventiviteit (zelf gevonden mogelijkheden). Ons aanbod
gericht op prestaties gaat uit van feiten (woordjes om aan te leren, voorbeelden om na te maken, scores om te halen) en minder van overwegingen die een kind nodig heeft om wat het leert kennen te kunnen begrijpen. De gevolgen zijn zichtbaar. Bij kinderen in de basisschoolleeftijd worden steeds meer achterstanden aangetoond, zowel meer in aantal als in diepte. Onderzoekers wijzen voortdurend op het dalend speelpeil. Kinderen leren beter door spreken met elkaar dan door het leren van woordjes, krijgen meer inzicht voor rekenen door selecteren, construeren, buiten spelen en samenspelen dan door cijfers. Spelen is altijd spelen met je ego…..je eigen mogelijkheden en de reacties daarop  (waardering, afkeuring, samen spelen) van de omgeving. Een ego opbouwen heeft gevolgen voor persoonlijkheid en leren….inclusief weerbaarheid tegen pesten.

Tot slot…bij overblijven op scholen hebben veel leerkrachten en opvangmedewerkers weinig besef van de waarde van spelen voor leren. Tussen de middag goed gespeeld laat ’s middags beter leren.”