Deze week ben ik er eens goed voor gaan zitten…, het invullen van LVS KIJK. Op mijn vrije dag, fris en fruitig, computer aan, handleiding er naast, kopje koffie erbij met goede moed. Zes uur later…, ben ik niet meer zo fris en fruitig, mijn nek is stijf, mijn hoofd vol en ik ben nog maar op de helft…. Als ik in dit tempo doorga…, kom ik niet meer aan les geven toe, laat staan aan uitrusten of bijkomen.
Dat ik de handleiding mee naar huis heb genomen, is vooral omdat ik wil weten waarom ik iets doe, wat de achtergronden zijn. Ik wil weten waarom ik een kind indeel in een bepaald ontwikkelingsgebied, zodat ik dat ook kan uitleggen aan ouders.
De handleiding geeft inzicht. Inzicht in hoe kleuters zich ontwikkelen, hoe zij denken, wat verwacht mag worden in bijvoorbeeld de mate van betrokkenheid gezien de leeftijd, hoe de ontwikkeling is, de stapjes die ze nemen met het bouwen van blokken in de bouwhoek. Heel interessant is om te zien hoe de tekenontwikkeling verloopt. In de handleiding een prachtige uitleg met voorbeelden erbij. Maar tegen de tijd dat ik daar ben beland, sta ik mezelf niet meer tijd toe dan vluchtig er doorheen bladeren, anders ben ik volgende maand nog bezig met die registratie.
Steeds meer bekruipt me het gevoel dat we bezig zijn met de omgekeerde volgorde. Steeds vaker vraag ik me af wat het doel is om de kinderen op deze manier te volgen en te registreren. Gaan kinderen met zo’n papieren versie van zichzelf beter presteren?
Of…., is dit hele systeem ontstaan door handelingsverlegenheid van de leerkracht. Of is dit een verdekte manier om ‘goed onderwijs’ te waarborgen, omdat het ons dwingt goed naar de kinderen te kijken, want we moeten er namelijk iets van vinden en wat we vinden moeten we ook kunnen beargumenteren. We moeten dingen natuurlijk wel kunnen verantwoorden, naar ouders, directie, inspectie, naar onszelf. Dat is logisch toch?
Alleen dat naar mezelf wordt steeds lastiger. Even vond ik KIJK erg zinvol. Toen ik de tekeningen ging bekijken die de kinderen hadden gemaakt op een eigen weekkalender. Confronterend vooral, want wat was er slecht gepresteerd, een dikke onvoldoende voor alle kinderen! Of toch niet….? Lag het aan mij? Had ik de kinderen meer moeten aanspreken op motivatie, trots zijn op je eigen werkstuk omdat je daar knetter je best op had gedaan.
Ontbreekt het bij mij gewoon aan KLOS-kennis? Want als ik de kennis die in de Kijk-handleiding staat me nu vooraf eigen had gemaakt, dat ik eigenlijk een soort van wandelende kleuterhandleiding zou zijn geweest, omdat de inzichten die ik nodig heb om een goede kleuterjuf te zijn, gewoon aangeboden zou zijn in de opleiding…, dan was ik in ieder geval niet handelingsverlegen (dit komt alleen maar voort uit een gebrek aan kennis) en weet ik dat ik gedegen kleuteronderwijs kan geven, ook zonder al die meetlatten en controletestjes bij kinderen. Dan kon ik gewoon alleen door goed te kijken en gebruik te maken van mijn kennis zelf zien waar kinderen in uitblinken of waar ze extra ondersteuning of begeleiding bij nodig hebben. Dan maakte ik daar aantekeningen van en een plan van aanpak. Ik hield tijd over omdat ik geen aantekeningen hoef te maken over de kinderen waarbij het gewoon goed gaat. En ook aan deze ouders kan ik dan gewoon vertellen hoe het zit, omdat ik bezit over voldoende basiskennis over kleuters.
Steeds vaker bekruipt me het gevoel dat we iets heel waardevols hebben weg gedaan, toen de specifieke opleiding voor kleuters, de KLOS, is verdwenen. Zo af en toe klinken er geluiden dat we hier weer naar toe moeten. Alleen komt het nooit verder dan die geluiden.
Waarom? Waarom komt er niets van de grond? Is dit omdat schoolleiders het lastig vinden organisatorisch, als leerkrachten te specialistisch zijn en niet breed inzetbaar? En waar staat dan echt het belang van het kind? Het belang van goed onderwijs? Het werkplezier van de leerkracht omdat je weet wat je doet er werkelijk toe doet en werkelijk zin heeft en dat je doet waar jij goed in bent, waarin jij je hebt gespecialiseerd omdat daar je talenten liggen?
In de uren die ik nu kwijt ben voor de Kijk-registratie had ik me ook kunnen verdiepen in de ontwikkeling van mezelf. Inspiratie en kennis opdoen en proberen het gat te dichten waarin de Pabo tekort is geschoten. Op de site van WSK (Werk- en Steungroep Kleuters) staan door echte Klossers praktische handleidingen over de ontwikkeling van knippen, bouwen, tekenen, kleien en heel veel meer.
Ik ben gisteren ziek naar huis gegaan, even dacht ik dat ik griep had. Maar het is een gewone oververmoeidheid. Ik ben deze week 14 uur bezig geweest met het invullen van Kijk en weet nu waardoor het komt….
Ik ga eens kijken op de site van WSK, energie en inspiratie opdoen! Dingen lezen en doen waar ik blij van word! Slagroom na de maaltijd in plaats van de mosterd.
Terwijl ik me heimelijk afvraag wanneer we eindelijk het paard eens voor de kar gaan spannen in plaats van erachter, want dat kost een stuk minder energie.
Website WSK-kleuteronderwijs -> www.wsk-kleuteronderwijs.nl
Website KLOSkennis -> www.kloskennis.nl
Klik hier en word gratis lid van de WSK (en download gratis KLOSkennis)
Jullie moeten ook stoppen met die opgedrongen kindvolgsystemen. Je moet vanuit je eigen visie je schooleigen curriculum maken en dan met een schooleigen kindvolgsysteem werken. Op die manier wordt het weer echt kleuteronderwijs.
Och wat een prachtig eneerlijk verslag.
Ik ben een oude klosser, inmiddels allang midden en boverbouwer…maar af en toe werk ik nog met kleuters. idd, die oude opleiding , 3/4 jaar lang alleen maar leren hoe een kleuter in elkaar zit, het was niet voor niks. En “wij” voorzagen grote problemen toen de PABO kwam en de kleuter een ” module ” werd…..
Niet te meten en volgen met vaste lijnen en afgesproken ontwillelmomenten. Kijk, observeer, dans, praat, zing, knutsel, voel, speel en…..laat!!!!! Een goede kleuterjuf WEET wanneer er iets niet goed gaat…en dan nog…..weet je dat je een kleuter door te stimuleren en vertrouwen te geven, wel zover kunt krijgen dat het iets kan of weet.
Maar iedere kleuter is anders. Mijn hart draait zich om als je ouders vertelt dat hun kleuter de letters of cijfers nog maar niet weet…en dat ouders dat gaan oefenen. Dat de papiertjes steeds kleiner worden en dat een kind van 4 op de lijntjes moet PRIKKEN.
Dat is NIET wat wij geleerd hebben. Zeker over de 4 jarigen!!!
Twijfel is mooi, daardoor ga je kijken….en volg je niet slaafs dat wat “moet”
Helemaal mee eens.
Beste Lida,
Ook ik heb er in het begin mee geworsteld, maar je moet
ervan uit gaan dat het merendeel van de kinderen het gewoon goed doen. Concentreer je op de kinderen die wat uitvallen. Je kent als juf je kinderen en weet allang wie je in de gaten moet houden. Als Klossers weten we heus wel hoe onze kinderen het doen!! Je besteed er nu echt veel te veel tijd aan.
Het klopt.. KIJK! heeft een prachtige handleiding. Ik noemde het altijd de ‘bijbel’: veel basale kennis over kleuters.. Als oud KLOSSER met een enorme praktijkervaring in kleutergroepen heb ik jarenlang als onderwijsadviseur leerkrachten begeleid: KIJK! Trainingen gegeven en ook de Post HBO Opleiding Specialist Jonge Kind gegeven. Want wij zagen in depraktijk zoveel mensen op zoek naar basale kennis en vaardigheden…Wat een gemis op de Pabo!
Naar mijn idee moet er inderdaad weer een aparte Opl . komen. Of een verplichting van de Post Hbo Specialist Jonge kind, voordat je begint aan kleuters..
het is een ander vak!!! De overheid is nog steeds niet zover.. het Min. O &W kent de hiaten maar wil niet af van de Pabo’s zoals ze nu zijn.. en ja.. ‘men kan toch ‘nascholing Spec Jonge kind doen! ‘ Maar wat zou het fijn zijn als mensen weer meteen kiezen voor dat specifiek vak, mét hoogwaardige professionele passende Opleiding!!!
Idd!!!!!
Nascholing kan de Klos niet evenaren!