De werkgroep strijdt voor de erkenning van kleutergericht onderwijs. Hij wil ervoor zorgen dat de kleuterperiode als aparte ontwikkelingsfase opnieuw een plaats krijgt in het Nederlandse onderwijs(beleid).
De werkgroep wil een halt toeroepen aan de toename van onderwijsmethoden, programma’s en toetsen waarin van kleuters alleen maar vermeerdering van feitenkennis wordt verwacht in plaats van persoonlijke ontwikkeling.
Een liefdevolle omgeving, waarin kinderen zich op hun unieke, eigen wijze mogen en kunnen ontwikkelen en waarin de leerkracht oog mag hebben voor al hun specifieke talenten is hard nodig – deze vormt namelijk hét fundament voor een respectvolle samenleving.
Laat de kleuter weer kleuteren
Als u het eens bent met deze gedachtegang, hopen we, dat u onder het kopje ‘steunbetuiging’ uw handtekening wilt plaatsen, tevens hebt u de mogelijkheid een bericht achter te laten. Wij hebben namelijk ook uw hulp dringend nodig om de gewenste verbetering van het kleuteronderwijs mogelijk te maken.
Dank u wel.
Meer weten?
Deze werkgroep is helemaal naar mijn hart! Kleuters mogen nog kleuters zijn op de Vrije school maar we moeten ervoor knokken om zonder Cito-toets en met ONS eigen ontwikkeld volgsysteem door de inspectie goedgekeurd te worden. Vrijheid van onderwijs in Nederland is vergelijkbaar met de HEMA worst… Ik zeg: WEG met de CITO-toets! Complimenten voor Erica, Martin en Ewald voor het trekken van de kar. Ik duw mee!
Spelend leren is weten wat het spel van het jonge kind inhoud,
weten wat het kind aan het leren is,
weten waarom het jonge kind eerst alles moet ervaren,
beleven, doorvoelen voor het weer een volgende stap kan maken.
Succes, ik sluit me graag bij jullie aan.
Toen mijn kleuter na z’n eerste schooldag voor in m’n elektrische rolstoel klom, vertelde hij meteen dat hij nooit meer naar school zou gaan, want hij had de hele dag stil moeten zitten en van plaatjes moeten zeggen hoeveel tafels het waren, terwijl het voor hem het meeste leek op hoe hij ons huis tekent.
De juf zei dat hij alles fout had en daarom niet buiten mocht spelen met de andere kinderen, want hij moest nog heel veel leren.
Zou die juf eigenlijk wel weten wat het verschil was tussen een kleuter en een kamerplant.
’s Middags, toen m’n jonkie met een stel buurtkinderen in de binnentuin speelde, meteen uren aan de telefoon gehangen.
Het schoolhoofd begreep er niks van, dus mijn kind zou het zich wel verbeeld hebben, of ik had het verkeerd begrepen.
De voorzitter van het schoolbestuur wilde zich zonder overleg met juf en direkteur nergens over uitlaten, maar voor informatie kon ik misschien de inspektie bellen?
Iemand van de onderwijsinspektie legde in holle frasen uit, waarom er meteen een toets op de kinderen werd losgelaten, maar toen ik vroeg, wat dat geprognotiseer met mijn kind te maken had, werd de verbinding verbroken.
Voorlopig blijft mijn gastje dus gezellig thuisspelen.
Daarvan heb ik beargumenteerde meldingen en vragen om overleg (om met ons naar een oplossing te zoeken) naar alle mogelijke instanties gestuurd, aangetekend natuurlijk.
Het Nederlandse onderwijssysteem – en dan heb ik het niet alleen over de kleuters; voor een kind van pakweg 8 jaar of een van 14 geldt hetzelfde – is een soort van massa-industrie, waarin kinderen stuk voor stuk over dezelfde lopende band tot eenheidsworst worden gefabriceerd.
Mijn kritiek, zo uit de losse pols: (1) het systeem is gebaseerd op competitie tussen mensen (kinderen) ipv coöperatie, (2) het focust puur op intellectuele ontwikkeling (terwijl de ruimte voor andere facetten van de ontwikkeling van jonge mensen, zoals spirituele, creatieve en emotionele ontwikkeling, nihil is), (3) het biedt in dat verband slechts een unisexmodel en differentieert niet of nauwelijks naar de aard, talenten en interesses van het kind, (4) het beloont degenen die het hen voorgekauwde het best weten te reproduceren met betere perspectieven dan anderen in de (net als het onderwijs op concurrentie en niet op coöperatie geënte) maatschappij .
Idealiter zou mijn inziens dus het gehele onderwijssysteem de door jullie voorgestane revisie mogen ondergaan en niet alleen het kleuteronderwijs. Maar goed, dat zal politiek wellicht niet haalbaar zijn. Het verplichte onderwijs is immers niet uit altruïstische overwegingen gecreëerd, niet om jonge mensen het beste in zichzelf naar boven te doen halen, maar om hen tot productiefactoren te vormen, die een zekere economische waarde vertegenwoordigen en door middel van arbeid het kapitalistiche systeem in stand houden en bovendien inkomsten voor de staat genereren waarmee deze de levens van zijn ingezetenen kan sturen (bijvoorbeeld in het onderwijs).
Onze kinderen reduceren tot een rijtje uitslagen op een test, dat mag niet. Het zijn mensen, kleintjes weliswaar, maar hoe dan ook: héle ménsen.