De werkgroep strijdt voor de erkenning van kleutergericht onderwijs. Hij wil ervoor zorgen dat de kleuterperiode als aparte ontwikkelingsfase opnieuw een plaats krijgt in het Nederlandse onderwijs(beleid).
De werkgroep wil een halt toeroepen aan de toename van onderwijsmethoden, programma’s en toetsen waarin van kleuters alleen maar vermeerdering van feitenkennis wordt verwacht in plaats van persoonlijke ontwikkeling.
Een liefdevolle omgeving, waarin kinderen zich op hun unieke, eigen wijze mogen en kunnen ontwikkelen en waarin de leerkracht oog mag hebben voor al hun specifieke talenten is hard nodig – deze vormt namelijk hét fundament voor een respectvolle samenleving.
Laat de kleuter weer kleuteren
Als u het eens bent met deze gedachtegang, hopen we, dat u onder het kopje ‘steunbetuiging’ uw handtekening wilt plaatsen, tevens hebt u de mogelijkheid een bericht achter te laten. Wij hebben namelijk ook uw hulp dringend nodig om de gewenste verbetering van het kleuteronderwijs mogelijk te maken.
Dank u wel.
Meer weten?
Kleuterjuf zijn doe je met passie.Je hebt niet voor niets 4 jaar de opleiding gedaan. En kleuters moeten kunnen spelen.Wij weten dat ze al spelend leren.Veel succes met deze actie
Omdat ik niet begreep, waarom peuters en kleuters moesten bewijzen dat ze niet funktioneerden op het nivo van papieren (meerkeuze)toetsen, tenzij ze vooraf gedrild en afgericht waren, stelde ik daar vragen over. Eerst aan mijn schoolhoofd, maar die kon alleen maar voorlezen wat ik zelf al in de instruktie van de inspektie gelezen had, dat schoot lekker op. Het schoolbestuur wist van niks, maar dacht in eerste instantie wel, dat zoiets toetsen zinvol kon zijn. Op de vraag waarom bleven ze het antwoord schuldig. De inspekteur die voor paniek zorgde bij ons op school wilde er niet met me over praten, want daar had hij geen tijd voor, en volgens hem werden alle vragen van belang in de brochure beantwoord. Prima, zet me gerust weg als een dom blondje. Bij de inspektie kreeg ik na zes keer doorverbinden (en zes keer m’n vraag stellen en uitleggen wat ik bedoelde) vaag het idee, dat dat beleid niet bij hen gemaakt werd, noch de testen, dat zij alleen maar een uitvoerend-kontrolerende en naar hun eigen dienst rapporterende funktie hadden. Wat er daarna gebeurde, kon/wilde niemand daar zeggen.
Uiteindelijk wilde iemand, namens Betsy Kletsmie van het ministerie (dat verstond ik echt, genant om dan ‘wablief’ te zeggen), het onderwijsbeleid wel uit de doeken doen, maar een half uur later en getooid met een rood kloppend oor, was ik geen steek wijzer geworden, want als in één zin meerdere keren “maar, hoewel, tenzij en niettegenstaande” te horen zijn, kun je op je vingers natellen (zelfs als je een ongeletterde klos-ser bent), dat de rest van de zin bij elkaar opgeteld aan betekenisinhoud -nul- oplevert, en dertig van die zinnen beschrijven hooguit een grote onverlichte geestelijke leegte. Misschien is dat ook alles wat de beleids- en programmamakers, de toetsopstellers en inspekteurs willen verbergen, dat ze ook niet weten, wat ze doen en waarom, dat het belangrijkste voor hen simpelweg is, dát ze iets doen, wát dan ook, als het op het vertroebelde oog maar voldoende afwijkt van de braakballen van vorig jaar …
Het wordt tijd dat er weer goed onderwijs gegeven wordt, te beginnen aan kleuters. Hierna vertellen we van onze ervaringen met door dwazen aangestuurde marionetten. Je zou er zo een film van kunnen maken, maar wij willen alleen maar, dat het onderwijs uitgaat van het belang van de leerling (kleuter, schoolkind, student) en niet van programma’s die alleen op hoeveelheid kennis letten en niet op de kwaliteit van leven en leren, op basis van kreativiteit, kunde, begrip, een kritische en open houding, samenwerking, wederzijdse hulp, humor, ontwikkelen van nieuwsgierigheid, weerbaarheid en niet te vergeten inzicht en empathie.
Misschien moet de overheid, de regering, het ministerie van Onderwijs, de onderwijs-inspectie hier eens van op de hoogte gebracht worden. Er zijn in andere landen (Finland, meen ik) heel andere en zeer succesvolle inzichten.
Ik verwacht dat er over niet al te lange tijd een andere stroming ontstaat. De roep om het terugdringen van de alleenheerschappij van een instituut als Cito, met de daaraan verbonden belachelijke neiging om basisscholen af te gaan rekenen op de eind-toets-resulaten.
Laat kleuters kleuteren en begeleid ze, in plaats van er aan te gaan trekken en duwen.