‘Als je naar de lesstof op de PABO kijkt, is het geen wonder dat alle methodiek en pedagogiek over kleuters verdwijnt. Volgens KLOS‐er Len kan zelfs een kleuter dit begrijpen, dus waarom de minister niet?!
“Ook ik heb mijn zware twijfels bij het kleuteronderwijs zoals men (inspectie, directies, besturen) die nu in de praktijk zou willen zien. De kleuter mag geen kleuter meer zijn, alleen prestatiegericht en methodisch kan en mag. De enige doelstelling die er nog bestaat, en waar alle discussies op terugvallen is ‘als er maar met CITO goed gepresteerd wordt, want daar draait het bij de inspectie om!’. Nu hebben ze ook nog eens de CITO Aangepast voor de kleuter: we gooien de doelstellingen van rekenen en taal gewoon omhoog naar stof van gr 3. Dat is wel handig, denkt men bij CITO, ministerie en inspectie. Hoe eerder het aanbod tot 20‐tal, hoe eerder ze het beheersen. Hoe eerder we letters aanbieden hoe sneller ze leren lezen. MIS!! Dat werkt niet als die hersenen daar nog niet volgroeid voor zijn. Veel kleuters kunnen nog niet goed abstraheren. Je maakt
alleen maar meer zorgkinderen. Ik heb al die jaren gestreden voor het welbevinden en de rechten van de kleuter (ik zie spelen als een recht van de kleuter). Het belang van spelen, weten hoe je speelgoed en ontwikkelingsmateriaal veelvuldig kan inzetten als je goed kijkt naar het individu, kleuters op de juiste manier op allerlei vlakken weet te prikkelen en daar het juiste materiaal bij aanreikt.
Hoe belangrijk het ontdekkend leren is. Die methodes voor gr 1/2 zijn allemaal bedacht doordat de PABO studenten te weinig kennis hebben opgedaan tijdens hun opleiding en met te weinig kennis de praktijk in moeten. Een methode moet ze daarbij helpen zodat ze in ieder geval alle ontwikkelingsgebieden aanhalen. Maar wel op zo’n starre, niet‐kleuter vriendelijke manier. Wij werken thematisch, waarin we kleuters enthousiastmeren over het onderwerp. Daarin zorgen we zelf dat alle ontwikkelingsgebieden erop aangepast worden, met alle niveauverschillen en behoeftes die er binnen de groep leven.
Wij hebben nog wat KLOS‐ers op school, dus dat werkt fijn met die rugzak vol bagage. Maar ik maak me grote zorgen, als die KLOS‐ers eruit stappen of met pensioen gaan. Wie bewaakt dan nog het spelend leren bij de kleuters? Wie komt dan nog op voor de rechten van de kleuter. Ik denk dat het bij de opleiding PABO dus al fout gaat. Alle methodiek en pedagogiek die wij in 4 jaar hebben gehad over alleen die kleuter, krijgen zij in één korte module. Ik merk dat duidelijk bij de PABO stagiaires die ik begeleid. Ze missen een hoop kennis over het hoe en waarom bij de kleuter. Over het belang van spelend leren, methodiek. Wij weten als KLOS‐ers het belang van muziek, zang en dans bij de kleuter. Hoe kan een digi PABO‐student een goede muziekles opzetten, het belang weten, als ze nog nooit een muziekles met een vakdocent op de opleiding hebben gehad,
want men heeft alleen digitaal contact! Het is toch geen wonder dat de kennis dan verdwijnt!? Een kleuter kan dit begrijpen, waarom de minister niet….Ook ik raak met regelmaat gefrustreerd, moe om altijd maar weer in die verdediging te moeten, het gevecht om die rechten van de kleuter te beschermen. Ook bij mij gaat wel eens door mijn hoofd, wil ik nog wel in dit onderwijssysteem werken. Het geeft mij hoop, na deze herkenbare verhalen, dat de werkgroep in gesprek is met inspectie, dat er misschien nog iets gaat veranderen in het voordeel van de kleuter.”
1 Comment