Is iedere voorgestelde vernieuwing wel een verbetering?

Het onderwijs is voortdurend aan vernieuwing en verandering onderhevig.

De vraag is of iedere voorgestelde vernieuwing wel een verbetering is.

Uit ervaring sprekende denk ik eerlijk gezegd van niet. Ik hoop dat u even de tijd wilt nemen om mijn mening te lezen.

Ik stel mijzelf eerst even voor:

Ik heet Marian van Dijck, werkzaam als groepsleerkracht in het primair onderwijs sinds 1978.

Mijn opleiding tot kleuterleidster met hoofdakte heb ik van 1974 t/m 1978 gevolgd.

Naast dat ik binnen de basisschool aan alle leeftijdsgroepen heb lesgegeven, heb ik ook muziekles in groep 1 t/m 8 gegeven en ben ik al jaren actief als intern cultuurcoördinator.

Ruime ervaring dus op het gebied van lesgeven en onderwijsontwikkelingen.

De bevindingen ten aanzien van het lesgeven aan kleuters zijn in de loop de jaren aan verandering onderhevig geweest. Er komen steeds meer methodes de klas in, het kleuteronderwijs wordt gestructureerd, in stukjes opgedeeld en al doende ‘hapklaar’  onderwezen. En, kleuters worden steeds meer behandeld als schoolkind en het liefst zo  vroeg mogelijk doorgestuurd naar groep 3.

De voorbereiding op groep 3 lijkt voorop te staan en de leerdoelen worden hier naartoe vertaald, ofwel terug redenerend vanuit groep 3 moeten we onze kleuters een aantal  zaken aanleren waaronder cijfers en letters (norm=15), reken- en taalbegrippen, het liefst in de vorm van werkbladen en met behulp van een methode.

Vervolgens wordt dit dan ook nog op een ‘kleuter-onvriendelijke’ manier getoetst.

Kleuters leren concreet met materiaal en de Cito-toets is abstract en talig, voor veel kleuters niet geschikt dus (óók niet voor kleuters van de hoger opgeleide ouders kan ik u verzekeren).

Wat over het hoofd wordt gezien is dat het onderwijs aan kleuters een eigen karakter heeft.

Kleuters leren door spelen, ontdekken hun omgeving via hun zintuigen en zijn intrinsiek

gemotiveerd om te leren. Heerlijk nieuwsgierig, wat ook blijkt uit hun vaak openhartige vragen.

Kleuters  spelen én leren uit zichzelf en beleven daar met elkaar veel plezier aan.

Wat een mooie eigenschap! Je zou toch willen dat dit van alle leerlingen in het basis -,  middelbaar -, en voortgezet onderwijs gezegd kan worden.

Helaas is het zo dat aan deze prachtige eigenschap van jonge kinderen; de eigen wil om zélf te leren, nu juist afbreuk wordt gedaan door hen al het pad van vooropgestelde en in tijd uitgestippelde doelen op te sturen. Vervolgens ook nog voorzien van beoordelingen waar het goed en minder goed gaat en als klap op de vuurpijl krijgen zij een Cito score opgeplakt (momentopname) die hun verdere basisschooltijd met hen meegaat. Hou dan nog eens het oprechte plezier in leren in stand…..

Een rijke leeromgeving, die veilig is voor explorerende kleuters en waarin ze gestimuleerd worden in hun plezier om samen te leren en te ontdekken zou toch een goede optie zijn. Zeker als leerkrachten opgeleid worden om les te geven op een manier die de kleuters hun eigenheid laat behouden. En jawel, dan komen de cijfers en letters, begrippen en andere onderwijsinhouden toch ook nog in ruime mate aan bod.

Er zijn nog voldoende mensen in het onderwijs actief die goed opgeleid zijn en verstand hebben van lesgeven aan kleuters. Wat mij betreft wordt het tijd dat de politiek gaat luisteren naar deskundigen uit het onderwijsveld en de wetenschap. Via deze link kunt u een interessant artikel lezen van 

Mocht u naar nog meer verdieping en achtergronden van het onderwijs zoeken, dan kan ik u het lezen van het boek ‘Volgers & vormers’ van Tobias Reijngoud van harte aanbevelen. Hierin geven spraakmakende opinieleiders hun visie op de toekomst van het onderwijs.

Geniet er van en doe er uw voordeel mee. Als leerkracht ben ik u hier op voorhand al dankbaar voor.

En als laatste, houd vertrouwen in ons leerkrachten want wij weten waar wij mee bezig zijn.

Uw reactie is van harte welkom.

Vriendelijke groet, Marian