Regeren is vooruit zien.

Geachte dames en heren van de tweede kamer,

Zoals u weet heeft de Werkgroep Kleuteronderwijs u een brief geschreven over de veranderingen die nodig zijn binnen het kleuteronderwijs. Ik als oud kleuterjuf maar nog steeds actief onderschrijf deze brief van harte en ben heel blij dat het kleuteronderwijs eindelijk eens goed onder de loep wordt genomen. Het is de hoogste tijd. Ik werk 28 jaar in het onderwijs en heb veel zien veranderen. Sommige dingen ten goede maar oh zoveel dingen die onze kleuters tekort doen. Ik werk nu als IB’er voor kleuters om de nieuw afgestudeerde kleuterleerkrachten te sturen waar zij het niet weten. Niet omdat ze niet willen maar zij krijgen het niet in hun opleiding mee. Zij weten niet hoe belangrijk de motorische ontwikkeling is voor de latere leeftijd. Ik weet het want ik werk ook in groep 5 en schrik daar van het gebrek aan motorische ontwikkeling waardoor kinderen geen goed handschrift meer ontwikkelen maar ook niet eens puntjes op elkaar kunnen vouwen.

Er is door Passend Onderwijs nog meer veranderd want wij moeten nu verstand hebben van gedragsstoornissen, autisme, ADHD, ADD, suikerziekte, epilepsie enz. En dat met overvolle klassen (meer dan 30!) en zonder enige begeleiding zoals onderwijsassistenten en RT. Zelfs op IB wordt bezuinigd. Niet zo gek dat onderwijs nr 1 staat w.b. burn out.

Mijn voorstel: kleinere klassen, een 2e paar handen in de klas en toetsen weg ( dat ‘mag’al maar men durft niets los te laten en toetst dus toch). Methodes moeten er zijn op dit moment want het is het enige houvast dat kleuterleerkrachten hebben en zolang de opleiding zich niet meer richt op het jonge kind kan men niet zonder.

Aan de opleiding zal iets moeten veranderen. Op de huidige Pabo leert men de studenten onderzoeken te doen maar de leerlijn voor het jonge kind is bij hen minimaal aanwezig. Die moeten ze leren van mensen uit het werkveld. Aangezien veel oud kleuterjuffen het voor gezien houden wordt de spoeling erg dun van kleuterleerkrachten die weten wat het jonge kind nodig heeft.

Een betere opleiding dus of een eerdere specialisatie die zich richt op het jonge kind. Zolang die opleiding niet verandert blijft de methode belangrijk maar alleen om te weten welke doelen er zijn en niet om het slaafs te volgen. Eigen creativiteit van leerkrachten is veel essentiëler en dan kunnen zij weer inspelen op de belevingswereld van het kind i.p.v opdrachten te laten uitvoeren anders wordt het doel niet behaald.

Zij moeten weer eens naast kinderen kunnen gaan zitten en zien wat kinderen beweegt en door dit te observeren zie je meer van het kind dat alle administratie en volgsystemen ooit.

Ik hoop zo dat u luistert naar de mensen uit het veld want zij/wij weten als geen ander wat er speelt en nodig is om kinderen zich optimaal te laten ontwikkelen. Spelend leren, daar moeten we (weer) naar toe!

Misschien moeten alle bestuurders en mensen die alles voor ons bedenken gewoon eens op school gaan kijken en praten met de mensen uit het werkveld. Dan zouden we ons gehoord en gezien voelen en kunnen we de handen ineen slaan. Het gaat toch om de kinderen en dus om de toekomst? En geloof mij…..door alle bovengenoemde zaken groeit er een generatie op waar wij niet blij mee zijn als zij straks volwassen zijn want zij missen teveel en ontwikkelen zich op een manier waar de maatschappij straks hun handen vol krijgt.

Ik wil absoluut niet negatief over komen want de gedachte van Passend onderwijs is prachtig maar niet op de manier waarop het nu wordt vorm gegeven. Regeren is vooruit zien en als ik in de toekomst kijk haken veel leerkrachten af hebben we over een aantal jaren een schreeuwend tekort aan gepassioneerde leerkrachten.

Mocht een van u een kijkje willen nemen? U bent van harte uitgenodigd in Almere.

Met vriendelijke groet, Sandra Koelewijn-Marinus.