Zwartboek – Verhaal 6

Sonja uit verhaal 1 heeft een nieuwe directeur:

“We hebben de voorgaande jaren een duidelijke visie op poten gezet onder bewind van een ‘mensenmens’ directeur. De visie was gericht op het kind met respect voor zijn/haar ontwikkeling en niet op het kind dat moet presteren. Deze visie is voor ons (kleuterleidsters) onveranderd. Wij zijn toch de ervaren professionals die weten/voelen wat het kind van ons wil en vraagt.

Spelen

Het kind vraagt om te mogen “spelen”, om zich zo de vaardigheden eigen te kunnen maken en zich te kunnen ontwikkelen in hun eigen tempo. De kleuterleidsters bieden hun een leerrijke omgeving waar zij naar hartenlust mogen ervaren. We hebben dus een ervaringsgerichte visie. Nu….wordt deze visie onderuit gesabeld door een nieuwe directeur die zeer strikt de “regels” hanteert van de inspectie. En daar komt nog haar eigen visie, die zo anders is dan de onze, bij. Zij heeft het continu over “effectieve” leertijd. Wij beginnen de dag met een inloopkwartier en dit woord moest vervangen worden door “zelfstandigwerkkwartiertje”. Tijdens dit moment moeten wij gaan pre-teachen. Kinderen die “achterstand” hebben, moeten we bijspijkeren, want de inspectie…….en ga zo maar door. Alles moet opbrengstgericht zijn. Kinderen mogen niet meer zich zelf zijn en zelf ontwikkelen. Wij moeten nu bepalen wat ze wel en niet mogen doen. Alles moet een vooraf beredeneerd doel hebben. Wat ik nu zie bij de kinderen is veel stress en onzekerheid, maar daar moet dan ook weer een handelingsplannetje op.

Maak ons en het kind niet monddood

Ik maak me erg veel zorgen over hoe het nu gaat in het onderwijs en ik zou zo graag willen dat er een bond wordt gesloten tussen de inspectie en de mensen van de praktijk. Wij zijn er toch allemaal voor het kind en willen toch dat ze gelukkig en rijk aan ervaringen op kunnen groeien? Als de inspectie hier een ja op kan zeggen dan moet er een ommekeer kunnen komen. Maak ons en het kind niet monddood.”