Er is steeds minder tijd om te spelen … (79)

Juf Nicolle uit Zeeland schreef begin jaren ‘90 haar scriptie voor de PABO over spelen in groep 1 en 2.
“Toen ik in het derde jaar van de PABO zat, liep ik stage in groep 1/2 en had ik op school niks geleerd over de ‘hoeken’ en wat de kinderen daar nu eigenlijk deden. Ik liet de kinderen in de hoeken gaan en zag dat sommige kinderen daar echt vadertje en moedertje speelden of bijvoorbeeld een rijk fantasiespel hadden in de zandtafel. Maar ik zag ook kinderen die alleen maar veel rotzooi maakten en niet tot spel kwamen. Toen wist ik dat mijn scriptie over het spel in groep 1/2 moest gaan.
Door allerlei boeken te lezen over spel en spelbevordering, leerde ik wat ik als leerkracht kon doen om het spel te bevorderen. Sommige kinderen hebben dat niet van huis uit geleerd voor hun 4e jaar. Dat kon dus worden geleerd.
Later werd ik zelf moeder en zag dat ik door met mijn kinderen mee te spelen met de duplo, hen het fantasiespel leerde. Ik zag ook ouders die dat niet deden en hun kinderen  hebben nooit leren spelen, ook niet toen zij naar school gingen.
Ik kwam collega’s tegen die zeiden “van mij hoeven ze niet in de bouwhoek of in de poppenhoek als ze dat niet willen, ieder kind is anders”. En dat is ook zo, maar toch denk ik dat je ze het wel moet aanbieden. Kinderen die thuis weinig constructiemateriaal aangeboden krijgen, kunnen er toch aanleg voor hebben en kinderen die van thuis uit geen rollenspel hebben geleerd, kunnen het van anderen leren.
Nu is het onderwijs veranderd en is er heel veel aandacht gekomen voor voorbereidend lezen en rekenen. Kinderen moeten veel werkbladen en toetsen maken en er is steeds minder tijd om te spelen, ter verwerking van de emoties en het oefenen van de sociale omgang, maar ook om kinderen die het nog niet kunnen, te leren wat spelen is. Dit voorkomt volgens mij grote problemen voor later. Er moet weer een balans komen tussen in de sociaal-emotionele ontwikkeling en de kennisgerichte ontwikkeling.”