Wanneer de dames terug zijn kunnen we eindelijk echt beginnen. Ik zet een paar kinderen op kussens voor me op de grond zodat ze beter kunnen zien terwijl de anderen blijven zitten. “ik zie niks’ zegt Aryos terwijl hij zo ongeveer recht voor mijn neus op beste plek zit en dan begin ik met het verhaal van “Mieneke, de lentefee”. Een vertelling die jaarlijks terugkeert in de lente. Toen ik begon met mijn opleiding (de KLOS Regina Mundi in Eindhoven) hoorde ik dat verhaal voor de eerste keer van juf Nelleke, een fantastische kleuterjuf en het is me altijd bijgebleven. Het betoverde mij toen en nu nog altijd. Ieder jaar fantaseer ik er weer vrolijk op los en neemt het verhaal (ook voor mij) verrassende wendingen en krijgt nieuwe personages. Dit jaar woont Mieneke in een roze boom met blauwe blaadjes, ze tovert de prachtigste lentebloemen in de tuin van de radeloze meneer Bas nadat hij (in al zijn goedheid) zijn hele bloementuin cadeau heeft gedaan aan iedereen die er om vraagt. Tot slot gaat hij samenwonen met Mieneke, de vonk tussen die twee springt weer meteen over (goed voor de woordenschat) en ze leven nog lang en gelukkig. Tja helaas is dat niet altijd de realiteit maar wel in verhaaltjes en maar goed ook want er is al zoveel ellende op deze wereld. De kinderen hangen aan mijn lippen, ik loop door de klas, spring op de tafel (wanneer ik Mieneke in de boom ben), kom op de step voorbij, doe samen met de kinderen een hele ingewikkelde toverspreuk (zo moeilijk dat ik hem niet kan herhalen) en voel me helemaal in mijn element. Niet één onvertogen woord, doordringende kinderogen die vragen om meer, gelach, spanning en applaus (altijd aangewakkerd door Mina waarvan ik denk dat zij later vast juffrouw zal worden), wat wil je nog meer. Een vertelling, tja ik doe ze niet meer zo vaak terwijl ik het zo heerlijk vind om te doen. Mijn doel in deze is samen plezier maken, gezelligheid en je kunnen verplaatsen in personages, wat een geweldige opbrengsten. Robin komt stralend naar me toe en zegt: “meester, dat was heeeeeel leuk” en ze geeft me een knuffel “jij mag ook op mijn slaapfeestje komen”. Wanneer is dat ? informeer ik vereerd “Over gisteren” zegt ze. “Oeps, ik weet niet of ik dan wel kan ……….”
….. wordt vervolgd …..
