Na jaren gewerkt te hebben in het kleuteronderwijs, is Thea nu orthopedagoog. In haar praktijk komt ze regelmatig zaken tegen die haar tegen de borst stuiten, want kleuters gaan haar nog steeds erg aan het hart. Ze noemt enkele voorbeelden:
- het testen en toetsen, kleuters krijgen haast geen kans om zich te “bewijzen ‘. Vaak worden zij al vroeg in een hokje geplaatst.
- het ervarend leren is op de achtergrond geraakt.
- veel leren vanuit het platte vlak.
- de waarde van het spelend leren wordt nauwelijks meer gezien.
- leren vanaf de computer. Dit is weer voornamelijk vanuit het platte vlak.
- didactiek heeft voorrang gekregen bij leerkrachten, terwijl het pedagogisch aspect naar de achtergrond is geraakt.
- grote druk van bovenaf om alles te moeten registreren.
- weinig kennis bij leerkrachten over deze specifieke leeftijdsgroep, doordat de opleiding geen 2 leeftijdsjaren beslaat, maar 8. Leerkrachten moeten maar deskundig zijn op al die 8 leerjaren, dit is een onmogelijke opgave. Daardoor is er geen verdieping meer mogelijk en kunnen ze op al de 8 leerjaren worden ingezet. Dit gaat me te ver. Je krijgt daardoor geen specialisten meer.
En alles wat steeds hier wordt gezegd, alles waar ik zo zeer achter sta, ik kan het steeds niet laten iets kritisch te zeggen op mijn school ten gunste van het kleuteronderwijs. Maar ik sta tegen een dikke muur te praten. Ik word er steeds weer moedeloos en moe van. Steeds sta ik weer op en ga door zo goed als ik kan. Ik wil en zal me houden aan afspraken. Zoek steeds weer een balans. Maar het valt echt niet mee als je blijkbaar op een eiland staat. De kennis en de moed of intensie zich te verdiepen in het wezentje dat kleuter heet bestaat niet meer. Ik ervaar het zo in ieder geval nauwelijks meer in mijn omgeving. En, o hemeltje, het doet me zielenpijn en verdriet. Ik kan en durf me zelf vaak niet meer te zijn omdat ik dingen moet doen die indruisen tegen mijn gevoel. En het wordt verkeerd begrepen. Ik wordt feitelijk weer weggezet. Controle houden, kleuters in hokjes stoppen , te methodisch werken, vaste moet-lesjes, jaarplanningen, vaak krijg ik te horen: het moet nu eenmaal zo… jammer jammer jammer.