Oud‐directeur Wil, alweer 10 jaar genietend van zijn pensioen, herinnert zich al te goed hoe hij de laatste jaren van zijn werk als directeur in het basisonderwijs met groeiende tegenzin heeft moeten omgaan met regelgeving, bemoeizucht, ondeskundigheid van overheid, inspectie en veel ouders:
“Regelmatig vroeg ik mij af of het een en ander te maken had met mijn vorderende leeftijd, echter ik meen(de) dat dit niet het geval was. Iedere keer als ik mijn team bestaande uit onderwijsbeesten van de beste soort!) weer moest lastig vallen met scorelijsten/testen/toetsen/overbodige dossiers/inspraakronden/extra vergaderingen/nieuwe organisatiemodellen/wijzigingen schoolplan/verbeterplan/toenemend wijkoverleg/mrperikelen/ enz., bespeurde ik afnemend enthousiasme bij mijn collega’s.
Na mijn afscheid van het schoolleven bedacht ik dat mijn gedrevenheid en deskundigheid van onderwijzer (wat is er leuker dan werken met een klas van 30 leerlingen rond de 12 jaar?) kon aanbieden aan onderwijsbond en politiek. Echter niemand zat (zit) te wachten op een ervaren oudere. Het zij zo.
Wat mij rest is een droom ( I had a…..) die gaat over de tijd van de ‘oude lagere school en kleuterschool’, toen er nog goed opgeleide leerkrachten voor de klas stonden die hun leerlingen konden volgen en inspireren. Het is namelijk niet waar dat de PABO mensen aflevert die bekwaam zijn in alle leeftijdsgroepen van 4 t/m 12 jaar.
Dit is een gotspe! Bevoegd zijn ze wel, helaas….”
