Dat onderwijs en opvoeding ook na je werkzame leven in je hart blijven, bewijst de reactie van Martha. Zij is ontwikkelingspsychologe en werkte als docent op de opleidingen MO‐A en MO‐B Pedagogiek.
“Mijn kleinzoon van 8 heeft de pest aan lezen en schrijven. Ik gaf hem het boek ‘Mees Kees en een pittig klasje’. Hij toonde geen interesse, behalve dan bij voorlezen een beetje. Hij was nooit goed in al die letters leren, lezen en schrijven. Het is een intelligent baasje dat alleen maar steeds meer wil spelen. Dat is een enorme behoefte geworden. Ik heb altijd vraagtekens geplaatst bij het kleuteronderwijs en in feite ook bij het hele onderwijs zoals dat nu is. Ik ga er voor dat het verandert, te beginnen bij kleuters!
Een ander verhaal is dat van mijn 11‐jarige achterbuurjongetje, die ik ken vanaf zijn tweede. Hij was een intelligent baasje en tot mijn verbazing ging het op school mis. Hij was steeds heel gauw boos op andere leerlingen en boosheid is lastig… Hij belandde in het speciaal onderwijs. Daar gaat het goed. De klassen zijn klein en hij mag meer zichzelf zijn. Hij zit nu in groep 7. Deze week is vastgesteld dat hij heel intelligent is en naar het voortgezet onderwijs mag in september. Hij maakt op dit moment grote sprongen zei zijn moeder en je kunt dat aan hem zien. Hij is veel zekerder van zichzelf.
Het lijkt er bijna op dat je van geluk mag spreken als je in het speciaal onderwijs terecht komt en intelligente ouders hebt die je steunen. Ik heb dat bij meer kinderen gezien. Eindelijk is er de situatie die gewoon normaal zou moeten zijn in het onderwijs vind ik.”
