Vanuit haar werk als natuurgeneeskundig therapeute en kennis over de fysiologie van het kind, weet Mariëtte van Werven dat de cognitieve ontwikkeling niet afhangt van het vroeg aanbieden van letters en cijfers. Juist niet:
“In mijn studie over de fysiologie van het kind staat hierover een wetenschappelijk stuk beschreven. Namelijk dat o.a. een voorwaarde geschapen moet zijn opdat er sneller geleerd kan worden (Scientific American, March 1992). Die voorwaarde is een fysiologische rijping. Op de ontvangstplaats van een receptor van een cel moet eerst een tweede ontvangstplaats komen, waardoor de impulsoverdracht van neurotransmitter Acetylcholine sneller zijn werk kan doen. Een snellere decodering en verwerking van stimuli wordt dan mogelijk. Deze rijping vindt rond het 7e jaar plaats. Stress op welk niveau dan ook, doet deze uitrijping vertragen. Ook het te vroeg aanbieden van lesstof kan stresserend werken.
Zeker is dat het STIL‐ZITTEN in de klas stresserend werkt. Kinderen moeten bewegen. Het druist tegen hun natuur in stil te moeten zitten. Dit heeft een negatieve invloed op de bijnieren/ adrenaline/cortisol. Juist door bewegen zal de aanmaak van andere neurotransmitters als dopamine en serotonine sterk verbeteren. Dit geldt zeker voor de grove motoriek. Bewegen stimuleert de cochlea (gehoor) waar ook oogspiercentra
in de buurt zitten.
Het aanspannen van de oogspieren is een voorwaarde om tot lezen te kunnen komen. Het snel kunnen decoderen met behulp van neurotransmitters vormt ook een voorwaarde. Goed werkende buikorganen vormen hiervoor ook weer een voorwaarde, want hier worden aminozuren gemaakt, die o.a. de basis voor neurotransmitters vormen.
Ook is zingen van eminent belang. Het stimuleert niet alleen het eigen gehoor, want wat nog belangrijker is, is dat door de keeltrilling de hypofyse en hypothalamus in beweging worden gezet.
In Zweden wordt er niet voor het 7e jaar lezen en rekenen aangeboden. Het percentage dyslectici is daar ook veel minder dan in Nederland.
Om werkelijk te kijken wat er aan de hand is met een kind, zal de lichamelijke kant van het kind onderzocht moeten worden. Dit is niet het terrein van een psycholoog.
Kleuterleidsters zouden instructie moeten krijgen tijdens hun PABO opleiding over hoe disfunctioneren van een kind tijdig te signaleren.
En door te kunnen verwijzen naar de juiste personen, of liever – de tools in huis hebben om hier zelfs iets aan te doen.”
