"M'n enthousiasme en werkplezier wordt minder" (38)

Een noodkreet van Janne, groepsleerkracht basisonderwijs -zeg maar kleuterjuf- van 54 jaar: “Ik kom net weer met hoofdpijn thuis. Het is toch wat, kleuterleidster met hart en ziel! En m’n enthousiasme en werkplezier wordt minder… ik word zo in een systeem geduwd dat me niet meer past. Het is zo tegen mijn eigen gevoelens in, zo niet meer vanuit m’n hart te kunnen werken.

Ik voel druk, ik voel dat ik anders moet doen, ik voel dat het kind niet zichzelf mag zijn, maar het liefst ‘boven gemiddeld’. En als dit niet zo is, moet alles gevolgd, beschreven en …. aangepakt! formulier na formulier na formulier na formulier enz. enz. enz., je mag niet zijn zoals je bent, maar je moet worden wat ‘zij’ willen zien! Resultaat! Prestatie! Opbrengstgericht! Alsof wij alles in een kind moeten stoppen… alles zit er al in! Aan ons om het kind uit te dagen, mee te nemen, enthousiast te maken, dan kan een kind helemaal tot zijn recht komen.’ JIJ MAG HELEMAAL ZIJN ZOALS JE BENT’, wat een zelfvertrouwen krijgt een kind dan, en dan is de ontwikkeling optimaal op elk gebied!

En steeds maar eerder beginnen met het ‘schoolse’ leerproces….cijfers, letters, enz. Daar zijn ze helemaal nog niet aan toe! Ze moeten de wereld ontdekken en verkennen, en hun plaats hierin, alles ontdekken en eigen maken, jij en zij en wij en de wereld om je heen. Hoe is alles, hoe werkt alles en hoe gaat alles… En hoe sta ‘ik’ hierin. Wat een leerproces op dit gebied, wat een ontwikkeling en wát een basis wordt hier gelegd! al SPELENDE…

En dan de ‘najaarskinderen’, ja, ook maar zo snel mogelijk naar groep 3, ‘je kan er niet vroeg genoeg mee beginnen’ , nou zeker kan je er TE vroeg mee beginnen!De kinderen gaan te vroeg in hun hoofd i.p.v. in hun lijf, laat ze bewegen en al hun zintuigen moeten meedoen, spelen, en zo hun plaats in de wereld ontdekken en zich eigen maken(en niet direct of alleen met je verstand beredeneren). Maar ja, we móeten meedoen, het wordt van ons verwacht! Niet doen wat jou goed lijkt, wat jouw manier is (en al jaren was!!!), niet wat volgens jou goed is voor de kinderen, maar wat de inspectie wil, de directie. Hoe dikker mijn map met papieren en formulieren, (of tegenwoordig ALLES en da’s héél veel, op de computer), hoe beter ik ben……. zo redeneert men nu. En ik zeg het gaat ten koste van de kinderen, al die administratie enz. Ik wil alles wel doen als een kind er beter van wordt, maar dat is in dit geval écht niet zo!!!”

 

4 reacties

  • Goh zoveel kinderen meegemaakt in de eerste klas VMBO die zelfs hun naam nog niet konden schrijven. Nederlandse kinderen die 8 jaar lang de plantjes mochten verzorgen en lekker knippen en plakken, misdadaig in hoofdletters.

  • merlin coone

    Laat je kind naar de vrije school (Rudolf Steiner) gaan. Daar kan een kind nog echt kind zijn en toch leert het daar heel veel. Mijn kinderen zijn vanaf de peuterklas naar de vrije school gegaan en daarna konden ze allebei naar het vwo. Inmiddels hebben ze het vwo afgerond en zitten nu op vervolgonderwijs.
    Ik ben heel blij dat ze niet op een reguliere basisschool hebben gezeten, omdat daar alleen heel erg veel getoetst wordt en prestatiegericht wordt gewerkt.

  • Charles

    De juf beschrijft het vanuit haar perspectief als kleuterjuf: het maakbare kind waarbij ieder kind hetzelfde dient te zijn.

    Als de juf ruimer kijkt ziet ze dat ook zij onderdeel is van het systeem: de maakbare samenleving; de maakbare samenleving waarbij voorbij wordt gegaan aan het unieke menszijn en ieder mens getraind wordt om het kapitalistische systeem te dienen.

    Ergo, het schoolsysteem is het begin van het kapitalistische systeem. Nog maar pas in 1895 werd begonnen met de oprichting van scholen; NIET om een belang van het kind tot ontwikkeling te dienen, maar om de fabrieksbaronnen te kunnen voorzien van gehoorzame volgzame arbeiders die opdrachten leerden uitvoeren en konden lezen en schrijven om die opdrachten te kunnen begrijpen. Het was het begin van de industriële revolutie en de vooral eigengereide boerenbevolking moest getraind worden om in de fabriek te dienen.

    Zo staan de scholen aan de voet van de ontwikkeling van het systeem dat de mensen maakbaar zijn, d.w.z. ze moeten getraind worden en ieder uniek mens dient daar aan te gehoren.

    Sir Ken Robinson legt in een TED presentatie goed uit hoe de persoonlijkheid van een mens met zijn mensgegeven unieke eigenschappen door scholen de nek wordt omgedraaid:
    https://www.youtube.com/watch?v=iG9CE55wbtY

    In deze tijd ontstond ook de “Kinderbescherming” de freules van de fabrieksbaronnen gingen thuis op bezoek bij de fabrieksarbeiders en controleerde of de boeren wel dusdanig leefden dat ze goede arbeidskrachten waren. Dat konden ze kracht bij zetten door het als het belang van het kind te betitelen dat vader een bepaalde levensstijl moest hanteren. Later zijn dit de Raden van de Kinderbescherming geworden.

    Wat is nu in het belang van het kind geworden? Het belang van het kind is nu geworden dat ouders hun kinderen dusdanig opvoeden dat het past is het door de school opgelegde kapitalistische systeem. En het systeem veroordeelt dus ouders die hun kind anders wensen op te voeden dan het kapitalistische systeem, want dan wordt het niet klaargestoomd om in de maatschappij te kunnen functioneren. En zo heeft de staat weer opnieuw bepaald hoe ouders moeten leven, met als drogredenen het belang van de kinderen. (het is een cirkel redenering geworden)

    Zijn scholen voor het belang voor de juiste ontwikkeling van kinderen? Hoe hebben de Nederlanders in Godsnaam kunnen overleven voor 1895 zonder scholen? Nou heel eenvoudig, ouders leerden hun kinderen wat zij nodig hadden om tot ontwikkeling te komen.

    Net zoals heden ten dage ouders hun kinderen leren fietsen, leren praten enz., enz. Het blijkt uit onderzoek dat juist kinderen die door hun ouders onderwezen worden uitgroeien tot zelfstandige, sociaal functionerende mensen. Drs. Blok heeft daar onderzoek naar gedaan: http://www.kohnstamminstituut.uva.nl/pd … viteit.pdf

  • Hanny

    Fijn om te lezen! Ik ben 59 jaar en ook in hart en nieren een kleuterjuf. Ik heb altijd gewerkt en met veel plezier. Alleen de laatste jaren wordt het steeds minder en dat met verdriet en minder zelfvertrouwen. Methode , is nog te doen, maar CITO , SLO DOELEN, jaarschema, letters en cijfers enz. Ik vind het erg dat er dan soms ook door collega’s wordt gezegd dat ze wel snappen dat ik er niet voor ben (omdat ik dit niet geleerd heb!!
    Ooit komen ze terug op de KLOS!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *