Jammer, dat de liefste juf van de school nu weggaat.”(56)
Gestopt wegens te grote werkdruk en mensonwaardige manier van werken!
Marieke vindt het jammer dat er niet zichtbaar wordt gemaakt hoeveel leerkrachten er stoppen met hun werk vanwege de werkdruk.
“In 2006 ben ik gestopt met werken in het onderwijs, ik gaf 14 jaar les aan groep 1/2. Ik heb nooit de vraag gehad van mijn werkgever waarom ik stopte met werken. Ze geven er gauw een eigen betekenis aan.: Ze zal wel liever bij haar kinderen zijn dan nog werken. Ik vind het jammer dat ik nooit heb kwijt gekund waarom ik ermee stopte.
Toen ik pas geleden het filmpje van Erica Ritzema tegenkwam op internet was ik blij dat er wel iemand de aandacht heeft gekregen met haar beslissing. Mijn zus was ook kleuterjuf met een KLOS opleiding zij is ook gestopt met werken omdat ze te veel van haar vroegen. En met haar nog zoveel anderen.
Ik liep erg tegen de Cito‐toetsen aan. Het is frustrerend om dingen aan kinderen te moeten vragen waarvan je al weet dat het teveel gevraagd is gezien de ontwikkeling van het kind. Dat je zulke jonge kinderen (4 jaar) aan een tafeltje moet zetten, zo ver uit elkaar dat ze niet kunnen afkijken waar ze nog nooit van gehoord hadden omdat ze altijd mochten leren van het kijken bij elkaar. Terwijl ik allang wist hoe het zit met de ontwikkelingen van de kinderen omdat ik dat gezien had in het werken met de kinderen.
Een nieuwe collega bij de kleuters die uit de middenbouw kwam (met een Pabo‐diploma) kwam iedere keer met werkbladen aan ter voorbereiding op groep 3, ik vond dat al helemaal niks maar ik probeerde mee te gaan met de tijd.
Ook het nieuwe observatiesysteem gaf mij veel ergernis. Wij hadden gekozen voor ‘Kijk’. Ik moest voor 30 kinderen 9 ontwikkelingsgebieden gaan invullen waaronder 9 deelstapjes en
dat 3 keer per jaar. Ik was meer bezig met het in de gaten houden of ik alles wel gezien had dan dat ik nog naar de kinderen keek. Hoe belangrijk is het dat je precies gezien hebt of een kind over een lijntje kan lopen, terwijl ik allang wist dat het wel goed zat met de motorische ontwikkeling. Maar als ze van me vragen of ik dat wil aankruisen dan moet ik dat ook echt gezien hebben.
Toen een leerkracht van de middenbouw onze gegevens in de computer wilde invoeren vertelde ze mij dat de andere 5 kleuterleidsters de curve precies op het leeftijdjaar hadden lopen
en dat ik de enige was die de curve gevarieerd had lopen omdat een kind soms scoorde voor een kind van 4.5 jaar en soms voor 5.5 jaar. Zij hadden dus allemaal natte vingerwerk gedaan, zonder het tegen mij te zeggen. Ze vragen te veel van je maar als je gaat zeggen dat je dat niet doet dan krijg je iedereen tegen. Ik koos om gewoon te doen wat van me gevraagd wordt en het werd me teveel en zij kozen ervoor om te liegen dat ze het gezien hadden en konden door blijven werken. Hoe oneerlijk!
De werkdruk na schooltijd was ook enorm hoog. Ik moest altijd haasten om mijn werk af te krijgen in de uren die ik uitbetaald kreeg. Ik deed thuis nog heel veel voor school terwijl ik parttime werkte. Moest vaak terug komen voor vergaderingen en cursussen. Ik leerde om ‘nee’ te zeggen. Dat ik het te druk had om er nog wat bij te kunnen doen. Maar daarmee kreeg ik mijn collega’s tegen mij omdat zij ook zoveel werkdruk hadden. En ook tot 22.30 uur zaten na te kijken thuis.
Ik werd steeds verdrietiger en kon thuis niet meer genieten van de leuke dingen. Ik moest vaak huilen en wist dat het niet goed met me ging. Mijn man was bang dat, als ik ging stoppen met werken we mijn salaris niet konden missen en was hij was ook bang dat de muren op me af zouden komen. Iedere keer als ik het besprak of ik zou stoppen gaf hij tegengas.
Het heeft 7 jaar geduurd voordat ik dan toch de keuze durfde te maken. Ik sloeg thuis mijn eigen kinderen tegen hun billen als ze niet luisterden en dat gaf de doorslag. Gelukkig dat ik geen burnout of overspannenheid heb gekregen maar me alleen maar ongelukkig voelde in mijn werk.
Ouders zeiden me, dat ze het betreuren dat de liefste juf van de school nu weggaat.”
Heb ook de KLOS gedaan .Bij toen de Kleutersschool en de Lagere school 1 werden (Basisschool)is alles sterk veranderd in het Onderwijs .
Ik hoorde 1 leerkracht van de KLOS nog zeggen:Mensen :LET OP! Het Kleuteronderwijs gaat ten onder .Deze vrouw heeft gelijk gehad .Een kind mag GEEN kind meer zijn en spelend leren ontdekken .Waarom op zo een jonge leeftijd alles op het platte vlak (A -4 tje) .Bij elk thema weer een zelf gemaakt boekje met werkbladen .Trek ze maar oa van internet af .kinderen zitten ook veel te lang aan de tafels .
Als het ff niet goed gaat bv met de getallen herkenning op papier,krijgt een kindje extra hulp .Dan die ellendige Cito-toetsen .Boekje vol opdrachten .Afschuwelijk!Zeer triest voor het Jonge kind .daarnaast de gestresste ouder(s)Nababbelen na schooltijd of op een gespreksavond over de behaalde resultaten van de Cito .oh,oh!Geef mij de tijd van vroeger maar .
Als het erin zit om Proffessor te worden komt het er toch wel uit!Zit het er niet in??? (Je krijgt het er nooit uit al wil men dat) !arme kinderen .
Heel herkenbaar!!
Na 13 jaar kleuters, ga ik er om precies dezelfde reden mee stoppen..
Geen tijd meer om te doen waar het echt om gaat. Al mijn tijd wordt opgeslokt door de administratie.
Thuis niet meer te genieten, veranderd in een gestreste juf die ik niet ken.
Moeilijke beslissing, maar nu ik deze genomen heb enorm opgelucht…
Heel herkenbaar wat Marieke schrijft. Ik heb 42 jaar fultime in het basisonderwijs gewerkt, waarvan 13 jaar in groep 3 en acht jaar in groep 1/2. De werkdruk wordt vooral veroorzaakt door het dagelijks bijhouden van het kinderdagboek, handelingsplannen maken, voorbereidingen oudergesprekken, verslagen van oudergesprekken. Handelingsplannen schrijven, evaluaties van deze plannen bijhouden,
teamvergaderingen, organisatie van belangrijke gebeurtenissen, zoals sint,kerst,carnaval, sportdag,schoolreis, pasen, kinderboekenweek, jaarlijkse schoolontbijt. Daarnaast nog de nodige uitstapjes organiseren naar culturele uitstapjes zoals bioscoop, theater. Het moet allemaal perfect georganiseerd worden. Bij al deze activiteiten zijn ouders gelukkig heel betrokken en willen meehelpen. Dat betekent vergaderingen met ouders betreffende de organisatie. Verder ben je betrokken bij MR, ouderraad, overblijfwerkgroep. Als je als teamlid regelmatig deelneemt kost dat ook behoorlijk wat tijd.
Bovendien moet je elke dag een dagplanning maken, waarin je moet aangeven met wel doel je activiteiten met de kinderen wil uitvoeren. Aan het einde van de dag moet je evalueren of je de doelstellingen hebt gehaald. Is dat niet het geval dan moet je omschrijven, waarom een bepaald doel niet is gehaald en wat je daaraan gaat doen.
De hele dag liep ik eigenlijk aantekeningen te maken betreffende de ontwikkeling van de kinderen. Deze werden na school in het kinderdagboek verwerkt.
Niet te vergeten de huisbezoeken bij de nieuwe kleuters, die bedoeld zijn om kennis te maken met ouders en kleuter in de eigen omgeving. Daarvan moet ook weer een verslag gemaakt worden.
Elke morgen vroeg naar school om alle materialen klaar te zetten, die op die dag gepland staan. Na school het opruimen van het lokaal vraagt ook behoorlijk wat tijd.
Bovendien vond ik het leuk om stagiaires op te leiden. Dat betekent reflectiegesprekken met de stagiaire na school. Kost ook weer veel tijd. Gesprekken met hun coaches horen daar ook regelmatig bij.
Het leukste vond ik om activiteiten te ontwerpen samen met de kleuters. Heerlijk creatief bezig zijn. Activiteiten aanbieden in de zone van de naaste ontwikkeling is de grootste uitdaging. Spelenderwijs leren met de nadruk op spelen stond bij mij altijd centraal en kinderen die met letters en cijfers bezig wilden zijn mochten dat op hun niveau.
De citotoets is een ramp, omdat de kleuters ineens in een boekje moeten schrijven, terwijl zij dat niet gewend zijn. Het wordt tijd, dat daarvoor in de plaats een ander meetinstrument komt, aangepast aan de kleuterleeftijd. Bijvoorbeeld een individuele test, waarin het kind opdrachten van de leerkracht krijgt om met behulp van materialen de ontwikkeling van het kind te testen lijkt mij veel efficienter. Dat kost echter veel tijd. Afwachten maar !!!!!!!
Streven naar een onderwijs met minder bureaucratie zou een uitkomst zijn. Dat voorkomt burn-outs en je hebt wat meer tijd voor je priveleven
Jammer dat de liefste juf zo’n keuze heeft moeten maken, maar wel heel herkenbaar wat ze schrijft!groetjes