Mees Martin (5)
Als iedereen aan de slag is ga ik even op de gang kijken, de kinderen zijn inmiddels helemaal uit zichzelf prijskaartjes op ieder bloemetje aan het plakken met de papiertape (onmisbaar in een kleuterklas). Ik besluit een bestelling te plaatsen en ‘bel’ met een houten blok als mobieltje naar de winkel. Rick neemt op. ‘Goedemorgen, ik wilde graag 5 rozen bestellen’ zeg ik. Zijn antwoord luidt: ‘een ogenblik, dan geef ik U aan mijn collega …..’ Ik moet zo lachen, waar halen ze het soms vandaan ….. In de klas liggen Bram en Tom op de grond, ze hebben met Poly-M auto’s gemaakt maar komen nooit verder dan daar eindeloos mee rondjes rijden en lekker tegen elkaar aan knallen. Wanneer ik even met ze praat en vraag sinds wanneer auto’s zomaar altijd overal mogen rijden en vertel dat dat niet goed is voor de verkeersveiligheid hebben ze even een onderonsje. Even later lopen ze naar de knutselkast, pakken tekenblaadjes, knippen hier lange stroken papier van die ze aan elkaar plakken en maken een weg op de grond. Op het stoeltje zit Lina, ze vraagt na 3 minuten al of ze iets anders mag gaan doen. Ik vind het niet prettig wanneer kinderen de hele tijd aan mijn mouw trekken dus staat er een helpstoeltje naast mijn tafel waar ze op gaan zitten wanneer ze hulp nodig hebben of iets willen vragen of vertellen. Dat werkt heel goed wanneer je ze er maar iedere dag opnieuw aan herinnert. Wanneer Lina mij niets kan laten zien van de kralenplank die ze zelf gekozen had, ga ik even bij haar zitten om haar op weg te helpen. Samen met Eva gaat ze rijtjes leggen, ieder om de beurt één kraaltje en opeens vindt ze het leuk. Sven zit aan zijn tafel maar doet niets, hij weet niet hoe hij iets aan moet pakken, waar hij moet beginnen of wat hij nodig heeft. Hij wil zijn geknutselde bloem afmaken maar weet echt niet hoe. Ik praat met hem maar hij is moeilijk te bewegen, toen hij in september op school kwam sprak hij alleen maar papiaments, nu kan hij zich al heel goed redden maar hij zoekt vooral begrip, erkenning en hulp, zo onzeker, zo afwachtend, zo voorzichtig, individuele aandacht doet hem telkens groeien, lachen en genieten. Even investeren in dat mannetje zodat hij straks alleen de wereld durft te ontdekken en in zichzelf gaat geloven. Kinderen leren zoveel, maar ik leer nog veel meer van de kinderen, iedere dag weer !!
….. wordt vervolgd …..
