Ik maakte een bewuste keuze: (82)

Ik maakte een bewuste keuze: werken met kleuters. (82)

Het verhaal van Marijke vertelt hoe een bevlogen kleuterleidster, die bewust koos om jonge kinderen in hun ontwikkeling te begeleiden, met een burn‐out thuis komt te zitten. Dit na 27 jaar gewerkt te hebben aan een en dezelfde school. 

“Ooit begon ik mijn opleiding aan de Pedagogische Academie, om daar na een jaar heel bewust over te stappen naar de KLOS. Ik wilde het liefst met het jonge kind gaan werken. Inderdaad, daar stond een vierjarige opleiding voor! Ik maakte een bewuste keuze: werken met kleuters. Het zat en zit me in mijn bloed. Ingaan op de ontwikkelingsfase waarin een kind zich bevindt, situaties aandragen waarin het zich spelenderwijs kan ontwikkelen.

Ik deed mijn werk met ontzettend veel plezier, maar de laatste jaren juist steeds meer met tegenzin. Tot vorig jaar kon ik mij nog wel staande houden. Zo gauw mijn kleuters mijn lokaal binnen wandelden, kreeg ik er toch weer zin in en probeerde zoveel mogelijk de speelsheid in de mij opgelegde activiteiten te houden.

Gelukkig beschik ik over heel wat creativiteit en fantasie om er nog iedere keer ‘het beste’ van te maken.

Maar de druk werd mij toch te groot. Vorig schooljaar werden wij verplicht om onze groep 2 kinderen 20 klanken aan te leren. Dat moest allemaal geregistreerd worden, naast al die andere ‘verplichte’ nummers. Natuurlijk heb ik tegengas gegeven, natuurlijk heb ik mijn team meegedeeld dat als een vijfjarige kleuter versjes en liedjes van vier coupletten kan repeteren, hij/zij dit ook kan met 20 klanken, maar kent het de  klanken dan ook? Is het constantiebegrip al voldoende ontwikkeld voor we 20 klanken gaan aanbieden? Want zoniet, hoe kan een kleuter deze klanken dan leren herkennen in een andere setting dan waarin de klank  werd aangeboden? Onze onderbouw Ib‐er en mijn jonge collega`s geloven er heilig in dat het niveau van het technisch lezen zal gaan stijgen nu men in de kleutergroepen lettermuren heeft en klanken aanleert.

Het leesniveau is inderdaad gedaald, maar wel sinds onze school structureel najaarskleuters doorstuurt naar groep 3. Ik heb het eens uitgezocht en meer dan de helft van deze kinderen loopt vast in groep 4 of 5.

Op een paar collega`s na heb ik totaal geen klankbord op mijn school. Ik zit nu thuis met een burn‐out, ben mezelf gaandeweg kwijt geraakt als juf. Terwijl ik zo gek was op mijn vak en zo dolgraag met kinderen werkte, heb ik er nu schoon genoeg van. Ik kan er mijn creativiteit niet meer in kwijt. Ik moet mij met tegenzin met zaken bezighouden waarvan ik totaal geen nut zie. Sterker nog: waarvan ik alleen maar zie dat ze  mijn kleuters niet ten goede komen. Inmiddels heb ik zelfs gesolliciteerd naar een functie van postbode.

Maar wat ik misschien wel kan is mij samen met gelijkgestemden sterk maken voor het jonge kind in het onderwijs. Hoe? Dat weet ik nog niet? Wellicht door heel concreet voor nieuwe jonge leerkrachten een lijst met punten op te stellen over de ontwikkeling van het jonge schoolkind met daaraan zijn/haar behoeften gekoppeld? Een lijst als het ware als de tegenhanger van de ‘Cees  Bos lijst’ die wij op onze school voortaan allemaal voorin onze map moeten hebben. Onze competenties worden zelfs beoordeeld volgens deze lijst. Ik denk dat dat bij mij de druppel was….”